Adın her gün

Adın her gün aklımda

Çöpçüm tembelmiş

Almamış aklımdakileri benim

Sorulur mu?

Sorulur mu sokağına?

Bastığın yerler neresi?

Delirdim derdinden senin

Kadıköy’den vapurla Bursa’ya

Ordan da Ege kıyılarına

Giderken deniz namına

Bir tek sen vardın aklımda

Kadıköy’den / Salman Tin

Bir insana yakışan en güzel isim Deniz bence. Deniz engin, denizde ferahlık var, özgürlük var, mavisi var, dalgası, köpüğü, yazı var. Denize bakıp efkarlanmak, denize bakıp sağalmak, denize bakıp uzun uzun dalmak var. Denizin kavgası var, huzuru var, öfkesi var. Bir de denize düşmek var.

Ben de Deniz’e düştüm işte! 

Düştüm, bir daha da çıkamadım!

Hayat bu, en olmadık yerde, en olmadık zamanda şak diye değişiyor insanın yolu. Tam diyorsun ki “Bundan sonra bir daha asla”, ama öyle olmuyor, hayat ettiğin her büyük lafı ağzına tıkıyor. Deniz de öyle çıktı karşıma, her şey bitti dediğim yerden, yeniden. Hiç aklımda yoktu aşık olmak, hele de bu yaşta, çocuk gibi aşka düşmek, Deniz’e düşmek… 

Her şey güzeldi ilk başta, hep öyle olur ya, hani bakmaya doyamazsın, sormaya kıyamazsın. Koca dünya tek kişiden ibaret olur da başkasını aramazsın, işte öyle. Denizin çarşaf gibi olduğu, insanı yakamozlara boğduğu zamanlar… Sanırsın ki hep öyle olacak, öyle upuzun önünde uzanacak, nereye baksan onu göreceksin, seni içine alacak, saracak.

Ama deniz bu, şaka olmaz denizle, olmadı da. Gelgitlidir deniz, tutamazsın elinde, denize sorulur mu neden dalgalandın diye, hangi dalga hapsolmuş ki, hangi köpük kalmış yerinde… 

Bizim de öyle oldu, neden ettik ilk kavgamızı hatırlamıyorum, neden hırçınlaştı öyle, bilmiyorum. Sonra bir dalgalandı, bir duruldu, bir geldi, bir gitti, vazgeçilir gibi değildi medcezirleri, vazgeçemedim. Ama bir gün bitti, çekti gitti. Anladım ki deniz mevsimi geçti. 

Bitti deyince biter mi? Adı her gün aklımdayken, tüm sokaklarım ona çıkıyorken, biter mi? Kuzum siz söyleyin deniz biter mi!

Dedim ya, hayat bu diye demin, hayat zalim, Türkçe hayattan da zalim. İnsan bir Deniz’e aşık olunca öyle kolay kurtulunmuyor, her yerde karşına çıkıyor deniz. İnsan ağız tadıyla meyhaneye gidip “Bugünün sayfasını artık kapatacağım, sözümü tutacağım, adını anmayacağım” diye şarkı bile söyleyemiyor. Çünkü adını anmamak ne mümkün. Deniz bu, sızıyor bir yerden diline. Deniz kenarı var mesela, deniz manzarası, deniz kıyısı, deniz tatili, deniz mevsimi, deniz sıcaklığı, deniz tuzu… Ha bir de mare nostrum var, bizim Deniz, o mevzu tamamen başka.

Vurgunu da var denizin. Çok derine dalınca oluyor. Ama insan denize düşünce bilmiyor ki kaç metredeyim, felç mi oldum, uyuştum mu, ölüyor muyum, düşmüşüm zaten, nasıl hesap edeyim, ben nereden bileyim?

İnsan düşünce akıl vereni de çok oluyor. Arkadaş dediğin arkadaşlığı akıl vermek sanıyor. Dediler ki bana, “tatile çık, deniz havası al biraz, iyi gelir”. Şaka gibi, alıp bıçağı, kalbime soksalar daha iyi, “deniz havası al” ne demek lan! Geçen biri de dedi ki “Denize gir, deniz suyunun iyi edemeyeceği hiçbir şey yok hayatta.” Oysa girmek ne kelime, ben düşmüşüm denize bir kere, dört tarafı denizlerle kaplı bir kara parçası olmuşum, yosunlar sarmış her yanımı, kimsenin basamadığı taş olmuşum.

Yine de kaçtım İstanbul’dan. O sokaktan geçmeyeyim diye, o denizi görmeyeyim diye. Kim bilir belki de haklıdırlar, iyi gelir deniz kıyısı diye. Denize düşen yılana sarılırmış ya, sarıldığım yılan yine deniz olsun diye.  

Şimdi yoldayım, Kadıköy’den vapurla Bursa’ya, oradan da Ege kıyılarına, ama yalan değil, giderken deniz namına, bir tek o var aklımda…

Yazarın Diğer Yazıları

Kadıköy Şarkılarına Yazılmış Kadıköy Öyküleri / Kadıköy İskelesi

Kadıköy İskelesi “Kim derdi ki Kadıköy İskelesi Bu kadar içimi yakar Kim derdi ki vapurda insanlar Hüzünlerimi anlar Sen gittiğinden beri Yürüyorum yürüdüğümüz yerleri Düşününce yaşadığımız günleri Gözüm doluyor ama ağlayamıyorum Düşününce geçip giden günleri Gözyaşlarıma bunu anlatamıyorum Seni sevdiğimi Çok sevdiğimi Deliler gi ...

Buradan Uzaklara

Buradan Uzaklara “Ne testler çözdük biz Ne yanlışlar bulduk Ne özetler okuduk da Ne çoktan seçildik Bu yalnızlar liginde Her sene üst üste Şampiyon olmuşuz da Kupalara doymuşuz da Üstelik tanışmışız da Bir Kadıköy akşamında Gidebilir miyiz dersin Buradan uzaklara”  Cenk Taner/ Buradan Uzaklara “Çalışan kazanır, elması kızarır” derdi ...

Ankara'dan abim gelmiş

Kadıköy'den İstanbul'a İlk avare akşamlar Alnımda ergenlikler İlk aşkı müjdelermiş Annem babam beni çok severmiş Bir sinemanın önündeyim Siyah beyaz bir film varmış Annem babam beni çok severmiş Ankara'dan abim gelmiş Evde bir bayram havası Annem babam beni çok severmiş Ankara’dan abim geldi/ Grup Gündoğarken Ankara’dan ağabeyimin ...

Kadıköy’den Ayrılırken

“Ben en çok senin gülüşünü sevdim En güzel zamanlarımı sana verdim Şimdi Fatoş’un Meyhanesi’ne  Sen mi gidersin yoksa ben mi? Fotoğraflarını hala silmedim Sokağa çıkıp birkaç adım bile yürümedim Bundan sonra Moda Sahili’ne Sen mi gidersin yoksa ben mi?” Kadıköy’den Ayrılırken/Açık Seçik Aşk Bandosu Emindi ayrıldıklarına, ...

Bakkala diye çıkıp

“Zaman nasıl da geçmiş Küçük kızım büyümüş Geçmişe biraz kırılmış da O her şeyi unutmuş Havasına suyuna aldırmadan Yaşadığım şehre taşınmış Ev iş aynen devammış ama Şimdi biraz daha rahatmış Bakkala diye çıkıp sana gelesim var Hemen bugün olmasa da seni Acilen göresim var Biraz kalabalıkmış otobüs Cam kenarına oturmuş Aklına gelm ...

Kadıköy Şarkılarına Yazılmış Kadıköy Öyküleri

Geçmem bir daha Kadıköy’den “Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ve ben Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın Yüreğim kurtulsa da yangından, alevden Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım Geçmem bir daha Kadıköy'den Sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bir göçm ...